رمزگشایی اعداد در «گرشاسب‌‌نامه»

مطالعه در زمینة هستی‌‌شناسی بخوبی نشان می‌‌دهد که اعداد، علاوه ‌‌بر این‌‌که برای تبیین و شمارش پدیده‌‌ها و بیان کثرت و قلّت و جنبه‌‌های اغراق‌‌آمیزِ توصیفات، بویژه در آثار حماسی به‌‌کار رفته‌‌اند، در موارد بسیاری نیز کارکردی رمزگونه و نمادین داشته‌‌اند و به‌‌عنوان یک ابزار، نمایندة معانی و مفاهیم مشترکی بوده‌‌اند که همواره در ذهن بشر جاری بوده است. اعداد، در کنار دیگر مظاهر و اَشکال هنری از قبیل شعر، موسیقی، نگارگری، نمایش و...، به‌‌عنوان دسته‌‌ای از نمادها، القا کنندة این معانی و باورهای اسطوره‌‌ای بوده‌‌اند. این رسالت اعداد، در شکل‌‌گیری متون حماسی ایرانی، پررنگ و قابل تأمّل است. بر اساس تفسیر اسطوره‌‌ای از روایات گرشاسب‌‌نامة اسدی طوسی، شاید بتوان گفت که بسیاری از اعداد در این منظومة حماسی- اساطیری، حضوری نمادین و رازآمیز دارند. پژوهش حاضر، به‌‌روش مطالعة موردی و با تکیه بر شواهد و قرائنی از متن گرشاسب‌‌نامه، در تلاش است تا نشان دهد که اعدادِ «یک»، «دو»، «سه»، «چهار»، «پنج»، «شش» و «هفت»، به‌‌گونه‌‌ای نمادین، دانش‌‌ها و معانیِ رمزی بسیاری را در خویش جای داده‌‌اند؛ معانی و مفاهیمی که بیانگر باورها و عقاید مردمان باستان بوده و در تعیین سرنوشت آنها نقشی محوری و اساسی ایفا کرده‌‌اند.